Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

ταξιδευοντας. σκεψεις. πονος.
παρανοια. λυτρωση. απεραντο γαλαζιο.
κι ομως σκοταδι. οχι παντα. το μελλον?
δηθεν. ακομα κι αν δε θες. ποτε
αλλοτε το φως υπηρξε τοσο σκοτεινο?
η μοναξια ποναει. κι ας μη μπορω χωρις
αυτη. λεω ψεματα. κι ομως δε μπορω.
μολυσμενες σκεψεις. καθαριζουν το απο
πριν μολυσμενο μυαλο μου. ηρθε το
ξημερωμα. παλι. κι ομως δεν αλλαξε
τιποτα..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου